Bir Varmış Bir Yokmuş 
Önce bulanıktın,
Giderek yaklaştın
Yaklaştıkça netleştin
Elini uzatıp “Merhaba” dedin
Ve kalbime “Hoş geldin”
Birşeyler konuşuyordun
Sanki bir yer soruyordun
Elin kolunla anlatıyordun
Yıldırım gibi düşüvermiştin kalbime
İlk bakışta tutulmuştum gözlerine
Dilim lâl olmuş,öylece kalakalmıştım
Kulaklarım bir şey duymuyor,
Yalnız seni izliyordum
Derken günler günleri
Aylar ayları kovaladı
Ekmeğim,suyum
Gecem gündüzüm olmuştun
Gökyüzünde yıldızları tutmuştuk
Mutlu hayaller kurmuştuk
Başımızda kavak yelleri,
Kalbimizde aşkın minik elleri…
Sonra film sanki geriye sardı
Ellerimiz tutuşmamaya,
Gözlerimiz kesişmemeye başladı
Tuttuğumuz yıldızlar birer birer kaydı
Neler olduğunu ne sen anlayabildin
Ne de ben…
Ve birgün elini uzatıp “Hoşça kal” dedin
Yakındın ve nettin
Sonra ağır ağır uzaklaştın
Uzaklaştıkça bulanıklaştın
Ve kaybolup gittin…
Metin ERDEN
Bir Varmış Bir Yokmuş Şiiri
>>> Küçük Bir Evimiz Vardı Şiiri
Ankara Şiiri <<<
