Önce bulanıktın, Giderek yaklaştın Yaklaştıkça netleştin Elini uzatıp “Merhaba” dedin Ve kalbime “Hoş geldin”
Birşeyler konuşuyordun Sanki bir yer soruyordun Elin kolunla anlatıyordun Yıldırım gibi düşüvermiştin kalbime İlk bakışta tutulmuştum gözlerine Dilim lâl olmuş,öylece kalakalmıştım Kulaklarım bir şey duymuyor, Yalnız seni izliyordum
Sonra film sanki geriye sardı Ellerimiz tutuşmamaya, Gözlerimiz kesişmemeye başladı Tuttuğumuz yıldızlar birer birer kaydı Neler olduğunu ne sen anlayabildin Ne de ben…
Ve birgün elini uzatıp “Hoşça kal” dedin Yakındın ve nettin Sonra ağır ağır uzaklaştın Uzaklaştıkça bulanıklaştın Ve kaybolup gittin…